Uitgangspunt

Al denkend, experimenterend en kijkend naar mijn perceptie ben ik gekomen tot een uitgangspunt voor dit beeldend proces. Hier kan nog van alles mee gebeuren, maar het is een ingang.
Het gewone en dagelijkse is iets wat mij boeit, maar hierbij kijk ik wel altijd naar de vergankelijkheid .
Daarnaast is de aftakeling van de mens een terugkomend element dat mij boeit.
We leven vaak ons leven, zonder er al te veel bij stil te staan. Wanneer je jong bent is alles vanzelfsprekend, maar wanneer je ouder wordt of iets overkomt je, dan lijkt dat vroegere leven soms niet meer aan de orde of zo oppervlakkig of niet meer zo vanzelfsprekend.
Bv wanneer je een ziekte krijgt in je hoofd. Je veranderd, soms zonder er bewust van te zijn. Wie je ooit was lijkt verdwenen of je leeft in een verleden en bent weer geworden wie je was...

Maar ook de manier waarop mensen dan met elkaar omgaan. De een zorgt tot de dood voor haar of zijn partner, de ander lukt dat niet. En wat gaat er ( nog ) om in dat hoofd? Iemand verdwijnt langzaam uit het leven, maar is er nog wel...

Zonder mezelf al helemaal iets op te leggen, heb ik besloten om dit onderwerp verder te onderzoeken.
Ik heb contact opgenomen met een verzorgingstehuis voor mensen met dementie. Met de vraag of ik een aantal keren mee mag kijken, ervaren en registreren. Dit mag in een specifieke huiskamer. De familie van deze mensen wordt in een brief op de hoogte gesteld, met de vraag of zij hier toestemming voor geven.

Daarnaast ben ik via de Alzheimerstichting in contact gebracht met een echtpaar die misschien ook mee wil werken. Ik ga volgende week bij ze op bezoek.
Erg spannend allemaal.

Ondertussen ben ik wat boeken aan het lezen om mij voor te bereiden...

Of dit het enige uitgangspunt wordt, dat weet ik nog niet.
Ik duik eerst hier eens goed in en ga verder vooral kijken en registreren om tot beelden te komen.
Ook ben ik materiaalexperimenten aan het maken om te kijken wat ik er qua materiaal en techniek mee kan.