Welkom

In deze blog neem ik je mee tijdens mijn beeldende zoektocht.
Ik blog over alle ontdekkingen, ervaringen, maar ook over de moeilijkheden welke ik tegenkom tijdens mijn beeldende proces op weg naar nieuw beeldend werk.


Marieke Smink
beeldend kunstenaar

vrijdag 28 september 2012

Stukje uit brief

"Mijn naam is Marieke Smink, ik ben beeldend kunstenaar en woonachtig in Zorgvlied.
Ik maak schilderijen, op dit moment voornamelijk in textiel.
Ik ben recentelijk begonnen met een nieuw beeldend proces.
Onderdeel hiervan is dat ik graag mensen met dementie wil registreren d.m.v. fotografie en tekeningen.
Deze foto's zullen alleen gebruikt worden tijdens mijn werkproces, het is dus niet de bedoeling om de foto's op enige wijze openbaar te maken.
Wel kan het zijn dat de foto's of delen hiervan gebruikt worden om om te zetten naar beeldend werk. ( bv in textiel, tekening of schilderij )
Ik houd ook een blog bij ( http://kunstenstijl.blogspot.nl ), hierin doe ik verslag van mijn beeldende proces. Ik wil er nog graag op wijzen dat op deze blog nooit foto's en namen geplaatst zullen worden van derden zonder hun uitdrukkelijke toestemming. 
Wel zal er verslag worden gedaan van mijn ervaringen, werkproces en experimenten.
Mocht u geïnteresseerd zijn dan kunt u deze blog volgen."

Uitgangspunt

Al denkend, experimenterend en kijkend naar mijn perceptie ben ik gekomen tot een uitgangspunt voor dit beeldend proces. Hier kan nog van alles mee gebeuren, maar het is een ingang.
Het gewone en dagelijkse is iets wat mij boeit, maar hierbij kijk ik wel altijd naar de vergankelijkheid .
Daarnaast is de aftakeling van de mens een terugkomend element dat mij boeit.
We leven vaak ons leven, zonder er al te veel bij stil te staan. Wanneer je jong bent is alles vanzelfsprekend, maar wanneer je ouder wordt of iets overkomt je, dan lijkt dat vroegere leven soms niet meer aan de orde of zo oppervlakkig of niet meer zo vanzelfsprekend.
Bv wanneer je een ziekte krijgt in je hoofd. Je veranderd, soms zonder er bewust van te zijn. Wie je ooit was lijkt verdwenen of je leeft in een verleden en bent weer geworden wie je was...

Maar ook de manier waarop mensen dan met elkaar omgaan. De een zorgt tot de dood voor haar of zijn partner, de ander lukt dat niet. En wat gaat er ( nog ) om in dat hoofd? Iemand verdwijnt langzaam uit het leven, maar is er nog wel...

Zonder mezelf al helemaal iets op te leggen, heb ik besloten om dit onderwerp verder te onderzoeken.
Ik heb contact opgenomen met een verzorgingstehuis voor mensen met dementie. Met de vraag of ik een aantal keren mee mag kijken, ervaren en registreren. Dit mag in een specifieke huiskamer. De familie van deze mensen wordt in een brief op de hoogte gesteld, met de vraag of zij hier toestemming voor geven.

Daarnaast ben ik via de Alzheimerstichting in contact gebracht met een echtpaar die misschien ook mee wil werken. Ik ga volgende week bij ze op bezoek.
Erg spannend allemaal.

Ondertussen ben ik wat boeken aan het lezen om mij voor te bereiden...

Of dit het enige uitgangspunt wordt, dat weet ik nog niet.
Ik duik eerst hier eens goed in en ga verder vooral kijken en registreren om tot beelden te komen.
Ook ben ik materiaalexperimenten aan het maken om te kijken wat ik er qua materiaal en techniek mee kan.



donderdag 20 september 2012

niet denken, maar maken

Vandaag heb ik een afspraak gemaakt met een verzorgingstehuis, met de vraag of ik bij hun een paar dagen mee mag lopen om te kijken, ervaren, fotograferen en tekenen.
Volgende week mag ik langskomen voor een kennismakingsgesprek en uiteenzetten wat mijn plannen zijn. wordt hopelijk vervolgt...

Ook ben ik bij Hawar geweest en o.m. de 2 textielcollages/ schilderijen laten zien. Fijn om te horen wat zij er van vinden. Ze hadden mijn blog ook gelezen...
En kwamen met het idee om misschien met een aantal mensen werkoverleggen te organiseren. Wat een geweldig plan, elkaar input geven, inspireren, verder helpen.
Ook een punchmachine aangeschaft om te kijken wat ik hier beeldend mee kan. Wat een geweldige machine, mijn handen gaan kriebelen.

En wat Harm zei, niet zoveel denken, maar maken. ( en hij is niet de eerste die mij dat verteld in mijn leven. Mijn partner, mijn oud docent en zo val je steeds weer in je oude valkuilen )
Ik denk dat ik dat maar op de deur van mijn atelier ga hangen en als sticky note op de laptop.
Het zou eigelijk op zo'n tegeltje boven mijn bed moeten hangen.

Dus... ik ga aan het werk en maken en schrijf wel weer als ik iets zinnigs te melden heb. Nu eerst maar eens MAKEN.

dinsdag 18 september 2012

zonder titel

Deze textielcollage heb ik een poosje geleden gemaakt. Het is een werk waar ik erg achter sta en het heeft ook een persoonlijke betekenis.
Ik heb kwetsbare materialen gebruikt en gewerkt n.a.v. een tekening.
Het werk is transparant en voor mij een start in dit beeldende proces.

nog geen titel

Gisteren schreef ik dat het iedereweekietsgemaakt-project eigenlijk nergens op slaat, want het lukt mij momenteel niet om iedere week iets te maken.
De reden waarom ik met dit idee kwam is, omdat ik vastliep in mijn beeldend werk.
Ik had niet het gevoel dat ik werk maakte vanuit de juiste intentie. Dit kwam vooral doordat ik hier en daar de vraag kreeg om voor deze en gene iets te maken. Een schilderij welteverstaan en dan graag in de breedte, smal voor in het interieur. Schilder maar wat moois werd er gezegd, je weet wel welke kleuren hier goed passen. En daar sta je dan, met de kwast in de hand, iets bedenken... En het moet bij die mensen passen...
Fout, fout, fout natuurlijk, want wat heb je ook alweer geleerd vroeger op je opleiding? Het proces is belangrijk en werken vanuit jezelf, wat heb je met een onderwerp en wat wil je.
Uiteindelijk heb ik 2 maanden verdaan met iets maken voor een ander waar ikzelf niet achterstond. Ik heb de opdracht weer teruggeven, omdat ik moest nadenken, want wat wil ik nu eigenlijk.
Wat ik wil is werk maken, werk waar ik achter sta. Lekker in mijn atelier. En het moet ergens overgaan, kwaliteit hebben. En eigenlijk wil ik in 2013 ook een expositie.
Een aantal jaren heb ik alleen maar lesgegeven, gecoördineerd en anderen begeleid in hun beeldend proces, want daar heb ik voor geleerd.
Maar wanneer het dan om je eigen werk gaat is het soms verdomde moeilijk.
Dus heb ik besloten om met een lege lei te beginnen. Een aantal jaren terug heb ik schilderijen gemaakt, een afstudeerproject waar ik volledig achterstond. Het schilderen vond ik heerlijk, het werk is gelaagd. Dat is wat ik wil.
Maar doorgaan op een bestaand onderwerp is zo gemakkelijk.
Nee, ik wil iets nieuws en eigenlijk ook even niet schilderen, want ik heb ontdekt dat mijn oude liefde textiel roept.
Dus begonnen met het iedereweekietsgemaakt-project. En ik ben weer aan het kijken. Ik zie wat mij boeit, wat mij opvalt. Ik ben weer op de goede weg.
Ik heb een aantal beelden in het hoofd die mij hopelijk weer gaan leiden naar de juiste weg.
Hoe ik dit project nu wel ga noemen, geen idee.
Ik neem je mee in deze blog in mijn proces. En hopelijk komt er iets uit, een expositie, dat zou mooi zijn. Dus de naam voor dit project, dat weet ik nu nog niet, omdat ik ook nog niet precies weet wat het wordt.
Ik laat me leiden door mijn gevoel en gebruik mijn vaardigheden.
Uiteindelijk zal het een blog worden met vallen en opstaan. Ik neem je mee in mijn keuzes.
Dat kan interessant zijn of anders schrijf ik 'm gewoon voor mezelf, omdat het nodig is...

maandag 17 september 2012

Iedere week...

Zoals je kunt lezen op deze blog ben ik begonnen met het iedereweekietsgemaakt- project.
Ik had bedacht om iedere week een nieuw werk te plaatsen, maar in de praktijk blijkt dat toch een beetje te optimistisch. ( daar heb ik wel vaker last van, helaas )
Omdat ik liever goede beelden maak, dan mezelf opleg om per se iedere week iets te posten, stel ik mijn voornemen een beetje bij.
Ik kies wel wekelijks een beeld uit om vorm te geven, de posts zullen niet wekelijks zijn, maar wel heel regelmatig. Dus het iedereweekietsgemaakt-project slaat eigenlijk nergens op.
Waar het mij omgaat is dat er een soort frequentie ontstaat van nieuwe beelden, die mij ook weer verder helpen in mijn eigen beeldend proces.
Ik broed nog even op een andere naam. Ideeën zijn van harte welkom.


dinsdag 4 september 2012

Het iedereweekietsgemaakt-project

Geïnspireerd door een artikel over de Amerikaanse illustratrice Sophie Blackhall, die iedere week een tekening maakt n.a.v. de oproepjes in the New Yorker ( kijk op http://missedconnectionsny.blogspot.nl ) en door allerlei kunstenaars, vormgevers, bloggers die zichzelf opleggen om 1 keer per week, per dag, per maand of wat dan ook, iets te maken, ben ik begonnen met mijn eigen  'iedereweekietsgemaakt- project'.

Ik heb mezelf opgelegd om iedere week een 2-dimensionaal beeld te maken, n.a.v. iets wat ik in die week heb waargenomen. Iets wat indruk heeft gemaakt op mij en op mijn netvlies is blijven branden. Of gewoon iets dat ik mooi of bijzonder vond en vasthoud in mijn herinnering van die week.
De enige beperking welke ik mezelf opleg is dat het werk een klein formaat heeft ( maximaal 20 cm) en verder zie ik wel... 

Via deze blog houd ik iedereen die geïnteresseerd is op de hoogte.
Het eerste werkje is af, het heet 'Zoete Dromen'. Het is een moment welke ik heb vastgelegd toen mijn kinderen in de auto heerlijk lagen te slapen...
In je dromen kan en mag alles, je vertoeft in een wereld die alleen van jou is. Kinderen hebben nog zoete dromen, ze zijn onschuldig en puur. Wat is er mooier om je hele leven zoete dromen te houden. Waar je ook bent en wat je ook doet, in jouw wereld kan alles...