Welkom

In deze blog neem ik je mee tijdens mijn beeldende zoektocht.
Ik blog over alle ontdekkingen, ervaringen, maar ook over de moeilijkheden welke ik tegenkom tijdens mijn beeldende proces op weg naar nieuw beeldend werk.


Marieke Smink
beeldend kunstenaar

maandag 24 juni 2013

Bezoek

Vanmorgen ben ik op bezoek geweest bij het Verpleegtehuis, dat inmiddels verhuist is naar een andere lokatie, om mijn werk te laten zien.
Ik had een fijn gesprek met het hoofd van de desbetreffende afdeling waar ik de bewoners van heb geportretteerd.

Inmiddels blijken 2 van de geportretteerden, waarvan ik het werk al af heb, te zijn overleden. Ach, ja zo snel kan het gaan dus...

Het is de bedoeling om het werk eerst in dit Verpleegtehuis te gaan exposeren. Uiteindelijk zal het gaan om 4 patiënten waarvan ik portretten heb gemaakt ( of nog ga maken, want nog niet alles is af ). De beelden heb ik wel redelijk concreet in mijn hoofd nu.

Ik heb 2 werken achtergelaten, zodat er intern besproken kan worden hoe en waar in het gebouw de expositie kan plaatsvinden.
Zaak is ook om nu de familieleden en nabestaanden in te lichten.
Het liefst wil ik de namen van de patiënten bij de portretten + een boekje of verhaaltje met hun levensloop. Maar dat moet ik gaan overleggen.
Ik denk dat het later onderdeel gaat worden van een groter geheel en dat het werk dan anoniem getoond wordt. Maar voor deze expositie op deze plek vind ik informatie zeker een wezenlijk onderdeel van het geheel.
Wordt vervolgt dus...

Na ons gesprek heb ik het nieuwe gebouw nog even bekeken. Wat een verschil. De mensen zitten nu met max 8 personen op een afdeling. Er zijn een soort huizen gecreëerd met veel meer privacy voor de patiënten.
Het is veel rustiger op de afdeling, meer harmonie. Mensen kunnen meer naar buiten ( onder begeleiding, daar is nu tijd voor ) en ze koken zelf met hulp van een verpleger.
Wat ontzettend fijn om te zien wat deze verbetering met zich meebrengt. De patiënten hebben weinig tot geen aanpassingsproblemen.
Wat een verschil met de vorige lokatie! Ik sta versteld...